Çocukluğunuza İnelim #1

Sene, deprem öncesi... Hâlâ çocukluğumu doya doya yaşadığım o mahallede oturuyoruz, her günümüz bir mahalle ile maç yapmakla, olmadı kendi aramızda maç yapıp kondüsyon kasmakla geçiyor.

Toplar patlıyor, toplar balkona kaçıyor evin sahibi geri yollamıyor gibi abzürt durumlar yaşanırdı bol bol. Tam da o dönemler, halam İtalya'dan bir Ronaldo forması, iki tane de meşin top getiriyor. Nasıl hoşuma gitmişti hediyeler anlatamam. Hemen güzel bir yere koydum hepsini özene bezene...

Formayı paso giyiyordum ama toplardan kimseye bahsetmedim. Çünkü bahsetsem olacakları biliyorum... Ya patlatacaklar ibneler ya da bir daha alamayacağım bir yere atacaklar ondan sonra içime oturacak, tadına doyamadan topları kaybetmek. (Son cümle biraz garip oldu sanki, ha?) Çıkarmadım ben de, bir sene kadar evde durdu o toplar. Arada ben sektirdim falan, sonra tekrar yerine koydum.

Annemin, benim hakkımdaki durumlarla kendisiyle tamamen alakasız olsa da maydanoz olma yetisi olduğundan, bir gün balkondan bizi izlediği anlardan birinde, topun balkonun birine kaçtığını görmesi ve beyninde elektriklerinin çaktığını düşündüğüm; 'Aaa bizim oğlanın topları vardı' mesajının etkisiyle topların ikisini de sakladığım yerden çıkarıp 'Alın oynayın' diye aşağı atmasıyla benim de topları anında kapıp yukarı fırlamam bir olmuştu.

Mahallede cimri damgası yemiştim belki ama sokarım arkadaş, İtalya'dan kalite top gelmiş... Oynatır mıyım? Toplar da bok yoluna gitti durdukları yerde mayışarak ama halı sahalarda kullandım, yazlık bahçesinde kullandım bana yeter.

İbnelere bak, buldular tabi beleş meşini... Bak yine sinir oldum. Bütün sene cimri demişlerdi lan!