Valla bugün Konfederasyon Kupası'nın en güzel iki maçını seyrettim. Şu ana kadar arkadaşlarla yaptığımız konuşmalarda hep; '
Brezilya-İspanya finali oynar. Brezilya da İspanya'yı finalde darmadağın eder.' diye hemfikir tartışmalar yürütmüştük. Bir nevi bu senenin CL Finali muhabbeti işte.
Gel gör ki İspanya bugün Güney Afrika karşısında neye uğradığını şaşırdı. Büyük takım farkını ortaya koyup maçı aldılar, evet ama Güney Afrika karşısında bu kadar kötü oynayacaklarını da beklemiyordum. Daha doğrusu, Güney Afrika'nın böyle iyi oynayacağını düşünmüyordum.
Maça damgasını vuran adam Güiza oldu, ilginçtir. Bana kalsa çok da ahım şahım bir oyun ortaya koymadı. İkinci golden sonraki istatistiklerinde 3 şutta 2 isabet diyordu. Onun dışında pek bir olayını göremedim. İkinci golü yemek yerken yakaladım, hatta son tekrarın sonlarına doğru gördüm diyebilirim. O kadarlık bir izlenim bana orta yapmış ama top kaleye girmiş gibi gördüm. Bunu bok atmak için söylemiyorum, pozisyon gelişimini falan göremeyip sadece topa vuruş anını gördüğüm için bana öyle geldi.
1-0 öndeyken, 2-1 geriye düşüp son dakikadaki harika frikik ile -
ki bunun sebebi de Riera'nın saçma sapan faul'üdür.- maçı uzatmaya götüren Güney Afrika mağlubiyeti haketmemişti bana kalırsa, yazık oldu. Joel Santana'nın da içine oturdu zaten.
Normal süresinin son 5 dakikasına üç gol sığan bu karşılaşmanın galibi, önemli eksiklerine rağmen kazanmayı bir şekilde başaran İspanya, adını Konfederasyon Kupası 3.'sü olarak bloga yazdırdı. Tarihe geçmesi zerre derdime değil şu an. Sen 35 maçtır yenilme, git Amerika'ya yenil, Güney Afrika'nın elinden zor kurtul. Olacak iş değil Serhat, olacak iş değil.
Dunga en çok Amerika'nın hızlı ataklarından korkuyormuş, maçtan önce okumadım Erdoğan'la Ömer maç sırasında bahsediyorlardı oradan biliyorum ben de. Korktuğu da başına geldi gerçi. Daha onuncu dakikada yapıştırdılar golü.
Maçın genelinde hakim olan taraf hep Brezilya'ydı. İstatistiksel olarak olmayabilir,
olabilir de tabi, ama TV karşısında gözüken o doğrultudaydı. Dunga'nin Daniel Alves'i kesme konusundaki ısrarını anlayamasam da, Luis Fabiano'dan nefret etsem de herifler çatır çatır oynadılar.
Maç aynı seyrinde devam ederken harika bir kontra-atak, bir uzun koşu, üç pasta gol olan bir Amerika atağı daha seyrettik. Ben o golden önce Brezilya'nın karşılaşmayı 3-1 alacağından adım kadar emindim, demek ki bu kadar emin olmamak gerekiyormuş bazı bazı. İlk yarı bittiğinde amcam nihayet otele teşfrif etmişti, yapılacak bir kaç işten bahsederken laf arasına sokuşturuverdi;
Olum gördün mü lan Amerika'yı? Nasıl oynuyor herifler, helal olsun valla. İnanılır gibi değil anasını satayım ya.
Amcamın komünist geçmişinden yola çıkıp, her zaman güçlü bir takım karşısında ezilen takımın harika oyununun onu mest edişiyle at gözlüğü taktığını söyleyebilirdim ama Amerika amcamın abarttığı kadar iyi oynuyordu. En azından kontra-atak'ları iyi beceriyordu.
İkinci yarı başladığında amcam eve dönmüş, ben kafeteryadaki televizyon bozulduğundan maçı bilgisayar başında TRT'nin kendi sitesindeki canlı yayın linkinden takip etmeye - sürekli kesilen yayın sebebiyle ağzımda binlerce küfür ile- çalışıyordum.
O arada Brezilya atıvermiş bir tane. O nefret ettiğim adam, yazmış golü. Dahasında da Brezilya baskısı devam ediyordu. Dedim ki kendime; '
3-1 tahminim tutmadı belki ama bu maç da 2-2 olur uzatmaya gider, Brezilya orada koparır maçı.'
Howard kalesinde devleşiyor, Kaka'nın bariz golü sayılmıyor, goller kaçıyor derken sol kanattan bindiren Kaka'nın harika asistini topun son anda yerde sekmesiyle direğe nişanlayan Robinho'nun ardından kafasını topa sokan Fabiano -
ki tekrarlarda gözüktü, Dunga da Fabiano ile birlikte koymuş kafayı hayali bir topa heyecandan.- durumu 2-2'ye getiriyordu.
Gel gör ki Brezilya'nın baskın oyununa karşı kalede Howard, defansta Oneywu ve Demerit, ileride Donovan, Altidore ve Davies ile tabiri caizse götünü yırtan
-niye caiz olacaksa böyle bir tabir- Amerika, yediği ikinci golün on dakika sonrasında gelen Lucio'nun kafasına engel olamayınca ikinci tahminim suya gitmiş, Brezilya da kalan sürede gol yemediğinden ötürü Konfederasyon kupasının sahibi olmuştur huzurlarınızda.
En az Joel Santana kadar Bob Bradley'nin de içinde patladı bu skor ama olsun. -
Bir klişe olarak- futbol adına güzel şeyler izledik, heyecanlandık, zevk aldık.
Konfederasyon Kupası HatıЯası
Tebrikler Brezilya...
Bir de diyalog yaşandı ki bu maç sırasında, yazmadan geçemeyeceğim. Çok güldüm yahu! Kaka'nın vurduğu, Howard'ın çizgiden -ya da içeriden- çıkardığı pozisyonun tekrarından sonra;
Ömer: Ne düşünüyorsun Erdoğan?
Erdoğan: Bu açıdan gol değil gibi sanki...
Ömer: Değil, di mi?
Şakşakçı tipler olur ya hani...
Fotoğraflar: Getty, Reuters
Fotosuşopusu: Bu Maç Evde İzlenir
Real'in yeni yıldızı Santiago Bernabeu'da taraftarının karşısına çıktı bu akşam. 8 numarayı giyecekmiş dayıoğlu. Ronaldo da haftaya çıkacak aynı sahneye. Bakalım o kaç numarayı giyecek. Yalnız, gösteri böyle yapılır arkadaş. Şimdi Demirören de Nihat için yapacak İnönü Stadı'nda, rezil olacağız. Yapma, etme be...
Hep Getty'den, AP'den mi fotoğraf koyacağız dayı, ha? Bu da bizim albümden anasını satayım. Sene 2004, Amerika Basketbol Takımı olimpiyatlar için Atina'ya gitmeden önce Türkiye'de kampa girip bizimkilerle maç yapmıştı. Bi umut ya, görürüz gelenleri diye federasyona başvurduk salonda çalışmak için, tuttu. Tribünde yer göstericilik yaptık, maçı beleşe izledik, o atmosfere tanıklık ettik. Aslında antrenmanlara girmemiz yasaktı ama son gün ne olur ne olmaz diyerek gittik arkadaşla tekrardan Abdi İpekçi'ye. 1-2 saat bekledik en az. Sonra basın mensupları için kapılar açıldı, biz de yalvar yakar içeriye girdik. Iverson'ın yanına gittik de herif s*kine takmadan aldı eşyalarını soyunma odasına gitti. Son fotoğrafta üzerime geçirdiğim antrenman forması Boozer'a ait. Havluyu vereyim diyodu bir de herifçioğlu, dedim uzatma ver sen şu formayı. Emre Sezer diye bir arkadaşla yaşadık bu heyecanları. Buradan anıyorum kendisini, o organizasyonda tanıştık, birlikte gidip geldik, kafalar da uyuşmuştu da sonrasında görüşemedik bir türlü. Ha, elini titretmese daha da severdim heralde hehe. İki NBA şampiyonuyla fotoğrafım var oğlum, boru mu? :eha:
1994-95 sezonu, Ronaldo Andorinha Futbol Kulübünde oynuyor...
Valla bugün Konfederasyon Kupası'nın en güzel iki maçını seyrettim. Şu ana kadar arkadaşlarla yaptığımız konuşmalarda hep; 'Brezilya-İspanya finali oynar. Brezilya da İspanya'yı finalde darmadağın eder.' diye hemfikir tartışmalar yürütmüştük. Bir nevi bu senenin CL Finali muhabbeti işte.
Maça damgasını vuran adam Güiza oldu, ilginçtir. Bana kalsa çok da ahım şahım bir oyun ortaya koymadı. İkinci golden sonraki istatistiklerinde 3 şutta 2 isabet diyordu. Onun dışında pek bir olayını göremedim. İkinci golü yemek yerken yakaladım, hatta son tekrarın sonlarına doğru gördüm diyebilirim. O kadarlık bir izlenim bana orta yapmış ama top kaleye girmiş gibi gördüm. Bunu bok atmak için söylemiyorum, pozisyon gelişimini falan göremeyip sadece topa vuruş anını gördüğüm için bana öyle geldi.
Normal süresinin son 5 dakikasına üç gol sığan bu karşılaşmanın galibi, önemli eksiklerine rağmen kazanmayı bir şekilde başaran İspanya, adını Konfederasyon Kupası 3.'sü olarak bloga yazdırdı. Tarihe geçmesi zerre derdime değil şu an. Sen 35 maçtır yenilme, git Amerika'ya yenil, Güney Afrika'nın elinden zor kurtul. Olacak iş değil Serhat, olacak iş değil.
Maç aynı seyrinde devam ederken harika bir kontra-atak, bir uzun koşu, üç pasta gol olan bir Amerika atağı daha seyrettik. Ben o golden önce Brezilya'nın karşılaşmayı 3-1 alacağından adım kadar emindim, demek ki bu kadar emin olmamak gerekiyormuş bazı bazı. İlk yarı bittiğinde amcam nihayet otele teşfrif etmişti, yapılacak bir kaç işten bahsederken laf arasına sokuşturuverdi;
O arada Brezilya atıvermiş bir tane. O nefret ettiğim adam, yazmış golü. Dahasında da Brezilya baskısı devam ediyordu. Dedim ki kendime; '3-1 tahminim tutmadı belki ama bu maç da 2-2 olur uzatmaya gider, Brezilya orada koparır maçı.'
Tebrikler Brezilya...
Takım sporlarında gereksiz bencillik yapan oyuncuları sevmem. Tabi "gereksiz" kavramını açıklamak gerekirse, Kobe'nin veya Messi'nin topla çok oynaması sinirime dokunmaz. Ama Keyon Dooling'in eline aldığı her topu potaya fırlatması sinirime dokunur, beynime kan çıkartır. Türk futbolunda da Dooling'in karşılığı bir adam varsa, Engin Baytar'dır.
Çocuk tacizciliği ile suçlandı, günahı boynuna. Eyvallah. Estetiğin bokunu çıkardı, Madame Tussauds müzesindeki heykeli yerine gerçeğini koysan kimse farkı anlamazdı, o derece. Eyvallah.
Bu geceki draft öncesi ortalık hareketlenmeye başladı. Sevmem ben öyle boş geçen yazları, takımların hareketsiz kalıp aynı tas aynı hamam devam etmelerini. Şu ana kadar Jefferson'ın Spurs'e, Mike Miller ile Randy Foye'un Wizards'a, Shaq'ın Cavs'e gidişini gördük. Bu gece de süpriz takaslar gelebilir diye düşünüyorum hatta umuyorum. Sixers'ın Dalembert'i pazarlamaya çalıştığı okuduğum sağlam haberler arasında. Bucks, Bobcats, Mavs ve hatta Suns'a giderse şaşırmam. Hinrich'in yeni evi de Blazers olabilir. Bunun dışında Miller ve Foye'u göndererek Wizards'tan 5. sırayı alan Timberwolves, kendisine ait olan 6. sıra seçimiyle birlikte paket yapıp resimde gördüğünüz İspanyol için girişimde bulunabilir.
Adrian Wojnarowski Yahoo'daki yazısında kullanmış bu tabiri. Çok hoşuma gitti. Kobe ile hanedanlığından sonra ligin yeni yıldızlarından Wade ile mutlu sona ulaştı. Bakarsın tutar hacı, hem renk gelir biraz denerek Suns'a geldi ama olmadı. Şimdi de potansiyel şampiyon LeBron'un yanında kocaoğlan. Karşılığında emekli olmayı düşünen Ben Wallace, Pavlovic ve 2009 draftı 46. seçimi ve 500 bin dolar verdi Cavs. Kısa vadeli hatta belki de tek sezonluk bir hamle bu. Aslında bu sezon içinde bir takviye yapması gerekirdi Cavs'ın ama geç de olsa elle tutulur bir işe imza attılar. Shaq kaç yaşında olursa olsun hala bu ligde dengeleri değiştirebilecek bir oyuncu. Kubilay istiyordu bu takası uzun zamandır, "Shaq saha kenarında sevinen Mo'yu tutup fırlatsın, kendine gelsin diye" demişti, yarılmıştık. Shaq eğlencelidir, sempatiktir ama işler ciddiye bindiğinde ciddi olmayı, takımı kendine getirmeyi de bilir. Dün düşündüm biraz LeBron hakkında; umarım yanına gelen onca ikinci adama rağmen şampiyonluğa ulaşamama gibi bir durum olmaz diye. Şimdi de Shaq geldi, bu sene oldu oldu, sonra zaten gidici gibi...
Haberi altyazı olarak geçerken NTVSpor'da gördüm. Demirören de açıklama yapmış; 'Nihat takımımıza hayırlı olsun.' şeklinde. Olur vallahi, yalan yok. Allem etti, kallem etti giydirdi o formayı. Sakatlıklardan çekmediği sürece Nihat Beşiktaş'a her zaman katkı yapacaktır bunda şüphe yok.
Bazen yapılan tek bir hamle bile o takımı yukarıya çıkarmaya yeter. Bunu Rasheed Pistons'a takas olduğunda da gördük, Gasol'un Lakers'a gidişinde de... Spurs öyle bir takas yaptı ki, "Artık yaşlandılar, sakatlıklar da var, Spurs bitti." denilen bir dönemde bence göründüğünden daha büyük bir etki yaptı. Alınan adam Jefferson ki, iyi bir skorer, üç sayı atıcısı, iyi bir savunmacı. Karşılığında verdiğiniz adamlar 38 yaşındaki Bowen, 37 yaşındaki Thomas ve 34 yaşındaki Oberto. Daha ne olsun?
